Γιατί όλοι λέμε τα ίδια κι έχουμε τις ίδιες απορίες αλλά κανείς δεν μας ακούει; Παρακαλώ πολύ! Δικαιούμαστε μια εμπεριστατωμένη απάντηση κι όχι αόριστες αποχαυνωτικές απαντήσεις του τύπου: "Εξασφαλισμένη οικονομικά κάθε ελληνική οικογένεια μέχρι του ύψους των 100.000 ευρώ". Ποιος μας εξασφαλίζει; Πώς μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να είναι σίγουρη ότι μπορεί να καλύψει 500 δις ευρώ, όταν χρωστάει περίπου 300; Εχουμε την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, την εγγύηση του γερμανικού δημοσίου, την εγγύηση των τραπεζών ζόμπι;
Στο έλεος των Ζόμπι, του Γιάνη Βαρουφάκη. Ένα άρθρο που αξίζει να διαβάσεις.
Θα φέρω εδώ μόνο την τελευταία παράγραφο:
Τέλος, ένα σχόλιο προς εκείνους που μου προσάπτουν ανευθυνότητα επειδή προτείνω την αναδιάρθρωση του χρέους μας (προς τις νεκροζώντανες τράπεζες) χωρίς να λαμβάνω υπ' όψη μου το βαρύ κόστος μιας τέτοιας κίνησης. Μόνο που θα δανειστώ τα λόγια του Winston Churchill, τότε που τον κατηγόρησαν ως φιλοπόλεμο επειδή, εν έτει 1938, είχε καταγγείλει την συμφωνία του Μονάχου του τότε Βρετανού πρωθυπουργού Neville Chamberlain με τον Χίτλερ:
«Είχαμε την επιλογή μεταξύ του πολέμου και της ατίμωσης. Επιλέξαμε την ατίμωση και για αυτό θα έχουμε πόλεμο.»
Μετά και τις βροντερές διακηρύξεις του πρωθυπουργού ότι δεν θα φύγουμε από την ευρωζώνη και δεν θα επιστρέψουμε στη δραχμή, ένα μόνο έχω να πω: Αφού εκείνος είναι τόσο cool, εγώ γιατί ταλανίζω το μυαλό μου αδυσώπητα;
No comments:
Post a Comment