Επιστροφή στη δραχμή;

Την επιστροφή στη δραχμή αναγνωρίζει ως λύση για την Ελλάδα ο Γερμανός οικονομολόγος Γιοακίμ Σταρμπάτι, ο οποίος ηγείται της προσφυγής στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας του κατά του πακέτου βοηθείας προς την Ελλάδα.

«Η Ελλάδα δεν ακολουθεί πια δική της πολιτική. Ακολουθεί την πολιτική που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον, μέσω της Κομισιόν και του ΔΝΤ. Εγώ λατρεύω τους Έλληνες, είναι περήφανοι, ειλικρινείς και δεν θέλω πια οι Έλληνες απλά να ακολουθούν, αλλά να ορθώσουν πάλι το ανάστημά τους», σημειώνει. (από ανάρτηση στον Ιό της Κυριακής)

Έχω διαβάσει τόσα άρθρα για την ελληνική οικονομία και την ... κατάντια της, που δεν θυμάμαι πλέον ποιος είπε τι. Συγχωρήστε μου λοιπόν την έλλειψη πηγών για τις παρακάτω σκέψεις.

Από εχθές κατρακυλούν τα χρηματιστήρια παγκοσμίως και το ευρώ βρίσκεται στην κατώτερη τιμή του σε σχέση με το δολάριο τα τελευταία τουλάχιστο τέσσερα χρόνια. Αυτή τη φορά δεν πανικοβλήθηκαν οι χρηματιστές από δηλώσεις της κας Μέρκελ για την Ελλάδα, ούτε από δηλώσεις των εκπροσώπων της ευρωζώνης ή του ΔΝΤ σχετικά με την υπακοή μας στο περίφημο μνημόνιο. Αλλά, ο νέος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας -χώρας που δεν ανήκει καν στην ευρωζώνη- είπε ότι η οικονομία της χώρας του καταρρέει. Έσπευσε να τα μαζέψει την επομένη, καθότι ποιος ξέρει τι του έσουρε η κα Μέρκελ, επειδή η Δευτέρα είναι ημέρα που ανοίγουν τα χρηματιστήρια...

Ενημερώστε με σας παρακαλώ, γιατί νιώθω παντελώς ανόητη. Αν τις ίδιες δηλώσεις έκανε η Ουκρανία που φλερτάρει εδώ και χρόνια το Λευκό Οίκο, θα είχαμε καταποντισμό των οικονομικών δεικτών παγκοσμίως; Τα χρηματιστήρια της Ασίας γιατί επηρεάστηκαν τόσο πολύ, που επίσης ακολούθησαν στην πτώση; Έχω απόλυτη συναίσθηση πλέον της παγκοσμιοποίησης! Όλος ο πλανήτης κυβερνάται από την παγκόσμια  οικονομική ελίτ. Δεν είναι πλέον απλά μια θεωρία συνωμοσίας. Είναι η πραγματικότητα! Μετά την κορύφωση της αγωνίας έρχεται και η τραγική ειρωνεία: Το eurogroup και ecofin συμφωνούν στο σχέδιο διάσωσης των χωρών μελών που κινδυνεύουν από πτώχευση! Παραμένω όμως ανόητη στο να μην κατανοώ την συγκεκριμένη πτώση του ευρώ, την καθορισμένη (;) χρονική στιγμή. Ένα τεράστιο "γιατί" είναι αναπάντητο.

Για την Ελλάδα που θέλει να παραμείνει στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, η υποτίμηση του ευρώ είναι καλή είδηση. Μην σας φαίνεται παράξενο. Αν στοιχίζει λιγότερο το ευρώ, χρωστάμε λιγότερα και μπορούμε απειροελάχιστα καλύτερα να ανταγωνιστούμε τις ευρωπαϊκές αγορές. Αυτή η Ελλάδα όμως σήμερα δεν υπάρχει. Η Ελλάδα, όπως τουλάχιστο είναι η σημερινή εικόνα της οικονομικά, δεν είναι σε θέση ούτε ακόμη και με τη σκληρότερη εφαρμογή μέτρων για αύξηση των δημοσίων εσόδων της, να αποπληρώσει το τεράστιο χρέος. Αυτή η Ελλάδα που βρίσκεται στο όραμα κάποιων ακόμη αφελών πολιτών κι όχι πολιτικών, έχει πάψει από καιρό να παράγει και να εξάγει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της με επιτυχία.

Ένας αμερικανός οικονομολόγος είπε ότι σε πέντε χρόνια το αργότερο δεν θα υπάρχει ευρώ. Είπε δηλαδή ότι η ευρωζώνη θα καταρρεύσει. Αμερικανός είναι θα μου πείτε, το συμφέρον του εκφράζει. Μην ξεχνάτε όμως ότι η Ευρώπη περισσότερο και λιγότερο η Ασία, έσωσαν την αμερικάνικη οικονομία πριν ένα χρόνο. Τι θα συμβεί αν δεν υπάρχει το ευρώ και κυριαρχήσουν στην Ευρώπη ακόμη μια φορά ως πανίσχυρα νομίσματα η λίρα και το μάρκο; Πιστέψτε με, η Αμερική δεν θα χαρεί και τόσο, όταν υποτιμηθεί το δολάριο σε σχέση με αυτά, για να μην σας μπλέκω με τη δυσχερή της τότε θέση κι έναντι της Ασίας.

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που ενώ έχουν στηθεί όλα τα πλαστικά πλακίδια σχηματίζοντας ένα υπέροχο θέαμα, κάποιος έριξε το πρώτο; Ξεκίνησε το φαινόμενο του ντόμινο για τις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών; Όταν θα πέσει το τελευταίο πλακάκι, πιστέψτε με, δεν θα δούμε ένα από εκείνα τα υπέροχα show, όπου αποκαλύπτονται πίνακες ζωγραφικής ή τίθενται σε κίνηση μοχλοί και γρανάζια που τροφοδοτούν περαιτέρω κίνηση. Όταν πέσει το τελευταίο πλακάκι μπροστά μας θα βρίσκεται μια άμορφη σωρός και μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι το δικό μας πλακάκι θα βρίσκεται στη βάση του σωρού.

Η κοινή, απλή μου λογική υπαγορεύει να θέσω το ερώτημα λοιπόν σε όλους όσους είναι στην κυβέρνηση. Αν η πορεία μας είναι προδιαγεγραμμένη, γιατί δεν περνάμε στην αντεπίθεση; Γιατί δεν γυρνάμε μόνοι μας στη δραχμή; Θα γίνει υποτίμηση θα μου πείτε. Εκτιμάται σε 30%. Θα ανέβει ο πληθωρισμός θα μου πείτε. Στο 5,4% φτάσαμε με τα σκληρότερα μέτρα όλων των εποχών! Η μεσαία τάξη ήδη δεν υπάρχει σχεδόν, αν αναλογιστείτε ότι οι δημόσιο υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι που πρέπει να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα τριάμισι εκατομμύρια του πληθυσμού είναι πλέον φτωχοί.  Ποιοι θα χάσουν περισσότερο; Ρητορικό ερώτημα.

Τέλος, ενώ με λύπη έγραψα για όλα αυτά, δεν μπορώ παρά να υπενθυμίσω σε όλους μας, ότι είμαστε αυτοί που είμαστε γιατί πάνω από το κεφάλι μας υπάρχει ο γαλάζιος ουρανός, με κάθε ευκαιρία βλέπουμε ανοικτούς ορίζοντες και ανοιχτές θάλασσες κι αυτά έχουν διαμορφώσει την διαφορετικότητά μας, την ευστροφία, την ικανότητα για δημιουργία νέας γνώσης, τη φαντασία και τη δίψα για περιπέτεια... Ας θυμηθούμε ότι μπορούμε να είμαστε προνοητικοί, παραγωγικοί, δημιουργικοί κι ευφάνταστοι με σκοπό την ευημερία όλων μας αυτή τη φορά κι όχι της πάρτης μας. Μήπως αυτή είναι η κάθαρση στη σύγχρονη ελληνική τραγωδία;

Είμαι "κανένας κι όλοι", εκφράζω τις σκέψεις ενός απλού πολίτη, δεν είμαι οικονομολόγος ούτε έχω σπουδάσει πολιτικές επιστήμες.